Zgodnie z artykułem 774 Kodeksu Cywilnego, poprzez umowę przewozu przewoźnik jest zobowiązany w zakresie działań swego przedsiębiorstwa do przetransportowania osób lub przedmiotów za wynagrodzeniem. Umowę tę stosuje się do przewozu w obrębie określonych rodzajów transportu, chyba że przewóz ten jest jest uregulowany innymi przepisami. W tym przypadku wykorzystanie Artykułu 774 ma więc zastosowanie alternatywne, o charakterze posiłkowym http://faz-logistics.pl/.

Umowa przewozu powinna charakteryzować się następującymi cechami: odpłatność, wzajemne zobowiązania obu stron oraz tzw. umowę rezultatu. Przy czym stronami umowy są tutaj przewoźnik (czyli przedsiębiorca) oraz klient (a więc osoba korzystająca z usług przewozowych, które przewoźnik oferuje (np. osoba wysyłająca przedmiot lub podróżny).

Jeżeli mowa o przewozie osób, to obowiązek przewoźnika stanowi przede wszystkim zachowanie bezpieczeństwa, niezbędnych wygód oraz higieny podczas transportu. Przy czym należy nadmienić, że przewoźnik ma prawo zażądać doprowadzenia do stanu wyjściowego środka transportu, który został zanieczyszczony w wyniku niewłaściwego użytkowania przez klienta (pasażera).

W przypadku przewozu rzeczy, obowiązkiem przewoźnika jest bezpieczny transport. Przewoźnik ma prawo do sprawdzenia przesyłki, oraz określenie, czy zawartość przesyłki jest zgodna z oświadczeniem, które zawarł nadawca w liście przewozowym. Jeżeli nie ustalono inaczej przewoźnik może wymagać także od nadawcy/odbiorcy załadunku/wyładunku przedmiotu. Ponadto przewoźnik może korzystać z usług podwykonawców. Nie jest bowiem zobowiązany do samodzielnego transportu.

Wysyłający jest zobowiązany do podania adresu wysyłki oraz wysyłającego, odpowiedniego oznaczenia paczki, wyceny wartości rzeczy znajdującej się w przesyłce, wystawienia listu przewozowego.